برای ساختن بنیادی ترین سلول خمیر مایه،باید سلول هایی به تعداد مجموع قطعات تشکیل دهنده ی یک هواپیمای جتبوئینگ777را به اندازه ای کوچک کنید که همه ی آن ها در کره ای به قطر 5 میکرون جا بگیرند.البته سلول های خمیر مایه در مقایسه با سلول های پیچیده ی سلول بدن چیزی نیست.

ما هیچ رازی نداریم که از سلول های بدنمان پنهان مانده باشد.آن ها همه چیز را درباره ی ما بهتر از خودمان می دانند و هر کدام،حامل نسخه ای از رمز و راز دستور العمل های بدن است که نه تنها با وظیفه ی اصلی خودش بلکه با سایر وظایف بدن نیز به خوبی آشناست.سلول های بدن همچون کشوری با10هزار تریلیون شهروندند که هر کاری از دستشان بر می آید،برایتان انجام می دهند.

آن ها به ما احساس شادمانی می دهند و تفکرات ما را می سازند.به ما توانایی ایستادن،دراز کشیدن و جست زدن می دهند.وقتی غذا می خوریم،مواد مقوی را از آن استخراج می کنند،انرژی را در سر تا سر بدن توزیع می کنند و مواد زاید را از بدن بیرون می رانند.سلول ها همچنین ابتدا به ما یادآوری می کنند که گرسنه ایم و پسی از خوردن غذا احساس آرامش خاطر را در ما ایجاد می کنند و بدین وسیله دوباره غذا خوردن یادمان نمی رود.سلول ها سبب رشد موها و چرب ماندن درون گوش هایمان می شوند و مغزمان را فعال نگاه می دارند.همچنین وقتی عامل بیگانه ای وارد بدن ما می شود،شتابان به مقابله بر می خیزند و برای حفظ سلامتی ما جانشان را فدا می کنند.هر روز میلیارد ها سلول چنین می کنند.